ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ 2006

Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι, Την ώρα που εμείς συζητάμε τον προϋπολογισμό του Κράτους για το 2006, εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, προσπαθούν να υπολογίσουν πόσο θα τους κοστίσει το Χριστουγεννιάτικο και Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, πως θα ανταποκριθούν στις ανάγκες και στις απαιτήσεις των εορταστικών ημερών και δυστυχώς, για τη πλειονότητα των νοικοκυριών το ισοζύγιο που προκύπτει βγαίνει αρνητικό. Και είναι αρνητικό σε σχέση με τα εισοδήματά τους και τις υποχρεώσεις που έχουν. Είναι άλλο να μιλά η Κυβέρνηση για μακροοικονομικούς στόχους και για «φως» στο απώτερο μέλλον και άλλο να βιώνουν χιλιάδες πολίτες την σκληρή καθημερινότητα και την ασφυκτική οικονομική στενότητα, στην προσπάθειά τους για επιβίωση. Κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Το φάντασμα της απογραφής εξακολουθεί να πλανάται πάνω από την Ελλάδα έχοντας δημιουργήσει από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσατε αυτή την ιστορία, μια ζοφερή εικόνα για τη χώρα μας τόσο στο εξωτερικό όσο και στους καίριους οικονομικούς συντελεστές στη χώρα μας.

Δυστυχώς αυτή η κατάσταση δεν ισχύει μόνο για τούτη τη χρονική περίοδο, αλλά φαίνεται ότι θα συνεχίζεται όσο η Κυβέρνηση επιδίδεται σε μέτρα και πολιτικές το κόστος των οποίων επωμίζονται μονομερώς οι εργαζόμενοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι. Δεν ξέρω αν θα ήταν λιγότερο επώδυνο –μάλλον δεν θα ήταν-, αν η Ν.Δ. δεν είχε υποσχεθεί προεκλογικά τόσα πολλά στον Ελληνικό λαό, που όχι μόνο δεν τα υλοποιεί τώρα που είναι Κυβέρνηση, αλλά κάνει ακριβώς τα αντίθετα, ακυρώνοντας και υποβαθμίζοντας παράλληλα το επίπεδο ζωής των πολιτών που ίσχυε πριν από δύο περίπου χρόνια. Κύριοι Συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας (Υποσχεθήκατε ανάπτυξη που θα επιταχυνόταν με μέσο όρο 5ετίας τουλάχιστον 5%. Σήμερα η πρόβλεψή σας μειώνεται στο 3,6 με δυσοίωνες προβλέψεις για περαιτέρω μείωση τα επόμενα 2 χρόνια.) – Αντί ο πληθωρισμός να κινηθεί κάτω από το 3%, όπως λέγατε ο δείκτης αυτός προσεγγίζει το 4% και τα νοικοκυριά στενάζουν από την ακρίβεια και την ανασφάλεια. – Αντί για σύγκληση μισθών και συντάξεων με το μέσο όρο της Ε.Ε, έχουμε σοβαρή απόκλιση με μείωση για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια των πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων. – Αντί για χτύπημα και μείωση της ανεργίας, έχουμε χτύπημα στα κεκτημένα των εργαζομένων. – Για τις συντάξεις τι να πει κανείς. Η αύξηση που δόθηκε στο ΕΚΑΣ το 2005 ήταν από 2 έως 8,5 Ευρώ. Για το 2006 θα φτάσει το πολύ τα 10 Ευρώ. Όσο για τις αγροτικές συντάξεις: Το ίδιο όπως και το Το 2005, γύρω στα 12 Ευρώ. – Την ίδια στιγμή όμως η Κυβέρνηση αυξάνει προκλητικά τους μισθούς των Προέδρων, Διοικητών, Συμβούλων και όλων αυτών που κατέχουν Δημόσιες θέσεις. Επίσης τι θα σκεφθεί ο εργαζόμενος και ο συνταξιούχος, όταν βλέπει ότι το όφελος για τους βιομηχάνους από τα μέτρα της Κυβέρνησης υπέρ τους, φτάνουν σε αστρονομικά ύψη, όπως π.χ. – 1 δις ευρώ κέρδη για τους εργοδότες από το ελαστικό 8ωρο και τη μείωση του κόστους των υπερωριών. – 800 εκ. ευρώ όφελος για τους εργοδότες από τη μείωση των φορολογικών συντελεστών των Επιχειρήσεων και πάει λέγοντας; Τι να πρωτοπρολάβει να πει κανείς από αριθμούς! Ο εργαζόμενος όμως και ο συνταξιούχος βιώνει αυτή τη λογική και την ουσία των αριθμών στην τσέπη του καθημερινά. Για τις Δημόσιες Επενδύσεις, η πρόβλεψη για τη χρηματοδότηση του ΚΠΣ είναι ανεπαρκής, δεδομένου ότι το ποσό συμμετοχής είναι πολύ μικρότερο απ’ αυτό που πρέπει να δαπανηθεί για να αποφευχθεί η απώλεια κοινοτικών πόρων. Αυτό στο Νομό μου, την Εύβοια, όπως και στους άλλους νομούς της Περιφέρειας μεταφράζεται σε αδυναμία προώθησης των έργων, που είναι απαραίτητα και έχουν δρομολογηθεί να εκτελεστούν. Αναφέρω μόνο το μείζον ζήτημα που αντιμετωπίζει ο νομός για την κατασκευή του οδικού δικτύου. Αυτό έχει ήδη σταματήσει σε κρίσιμες φάσεις λόγω έλλειψης χρημάτων. Και βέβαια, όλες οι προσπάθειες που έχουν γίνει από τους φορείς της Τ.Α. για χρηματοδότηση, έχουν πέσει στο κενό.

Έρχομαι τώρα και στο θέμα του κοινωνικού κράτους και των δαπανών σε σχέση μ’ αυτό όπως περιλαμβάνεται στον Προϋπολογισμό. Στον Τομέα της Υγείας το 2005 οι δαπάνες μειώθηκαν ως ποσοστό του ΑΕΠ. Όσα νομοσχέδια κατέθεσε το Υπουργείο Υγείας και ψηφίστηκαν, κύριε Υπουργέ, είναι ανέξοδα και δικαίως χαρακτηρίστηκαν από το σύνολο της Αντιπολίτευσης ως κινήσεις εντυπωσιασμού και ως βιτρίνα μιας πολιτικής που καθόλου δεν προώθησε την υπόθεση της Υγείας, από τη στιγμή που το κράτος δεν διέθεσε χρήματα για την προαγωγή της υγείας στον τόπο. Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα. Οι προσλήψεις. Από τα 100 εκατομμύρια το 2004 και μόνο 30 εκατομμύρια για το 2006. Κι εγώ σας ερωτώ; Πώς θα κάνετε τις χιλιάδες προσλήψεις στον τομέα της υγείας που έχετε εξαγγείλει; Άκουσα πριν, κύριε Υπουργέ, τον καταγγελτικό σας λόγο. Δεν άκουσα, όμως, τίποτα για το όραμά σας, για τους στόχους σας και για τα κονδύλια που θα διαθέσετε για το κράτος πρόνοιας. Ούτε μια αναφορά σε αυτά. Αναφερθήκατε στην απογραφή που κάνατε στην περιουσία και στα ιδρύματα, αλλά ήταν μια δουλειά που από τα περισσότερα ΠΕΣΥΠ είχε γίνει επί Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Απλά βρήκατε και εδώ μια δουλειά σε σημαντικό βαθμό έτοιμη. Οι δαπάνες για δημόσιες επενδύσεις σε κτιριακές υποδομές και ιατρικό εξοπλισμό είναι κατά 3,5% μικρότερες σε σχέση με το 2005 και αποτελούν το μικρότερο προϋπολογισμό των τελευταίων ετών. Ξέρετε, οι πολίτες της Εύβοιας δεν αισθάνονται και πολύ αισιόδοξοι για την χρηματοδότηση και την κατασκευή του νέου Νοσοκομείου Χαλκίδας. Όπως κι αν διαβάσει κανείς τον προϋπολογισμό της Κυβέρνησης και τις δαπάνες που εγγράφονται σ’ αυτόν για το κοινωνικό κράτος, όσες αλχημείες κι αν κάνει η Κυβέρνηση με τους αριθμούς, το συμπέρασμα είναι ένα: « ο βασιλιάς δεν είναι μόνο γυμνός, αλλά περιφέρει την γύμνια του χωρίς αιδώ και χωρίς αναστολή!» Και βέβαια αυτό γίνεται όχι γιατί δεν υπάρχουν ή δεν μπορεί να εξευρεθούν χρήματα αλλά γιατί είναι επιλογή της Νέας Δημοκρατίας στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που έχει, να θεωρεί τα χρήματα για το κοινωνικό κράτος περιττά.

Δεν είναι τυχαίο ότι, αν δει κανείς τις περιόδους που κυβερνά τη χώρα το ΠΑΣΟΚ οι κοινωνικές δαπάνες αυξάνονται σημαντικά στον Προϋπολογισμό, ενώ αντίθετα όταν βρίσκεται στην εξουσία το κόμμα της Δεξιάς, οι δαπάνες αυτές πέφτουν κατακόρυφα, οι δομές κοινωνικής προστασίας ή συρρικνώνονται ή αδρανούν και οι δικαιολογίες των, εντός «κοινωνικών» Υπουργών, εκστομίζονται χωρίς κόπο και χωρίς αναστολές. Η δικαιολογία που προβάλλεται, κύριοι συνάδελφοι, κατά κόρον και αφορά όχι μόνο τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους, αλλά και τα άλλα αρνητικά στοιχεία που προκύπτουν στην οικονομία μας, είναι ότι φταίνε οι προηγούμενοι, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ. Ακούστε όμως τι αναφέρει κάποιος γνωστός μας οικονομολόγος σε πρόσφατο βιβλίο του για το πως μπορούμε να προάγουμε το κοινό καλό. «Να δίνουμε οι ίδιοι το καλό παράδειγμα με τις δικές μας πράξεις και όχι ασκώντας φλύαρη και πομπώδη κριτική για το τι κάνουν οι άλλοι». Το χωρίο αυτό βρίσκεται στη σελίδα 179 του βιβλίου για τις οικονομικές θεωρίες και τις αρχές διοίκησης, του σημερινού Υφυπουργού Οικονομίας κυρίου Πέτρου Δούκα, ο οποίος όμως στην ομιλία του για τον Προϋπολογισμό το βράδυ της Δευτέρας, αντί να μας πει συγκεκριμένα τι θα κάνει αυτός και η Κυβέρνηση για το «κοινό καλό» ανάλωσε τον περισσότερο χρόνο του, ασκώντας φλύαρη και πομπώδη κριτική στο τι έκαναν οι άλλοι δηλαδή το ΠΑΣΟΚ. Είναι αυτό που λέει ο λαός μας «Δάσκαλε που δίδασκες». Σας το αφιερώνω εξαιρετικά, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, αυτό το απόσπασμα από το βιβλίο του κυρίου Δούκα, καταψηφίζοντας τον προϋπολογισμό. Ευχαριστώ.