6-9-2005 ΟΜΙΛΙΑ Για το σχ. Νόμου «Αναδιοργάνωση του Συστήματος Αιμοδοσίας και λοιπές Διατάξεις»

Κύριοι Συνάδελφοι, Σήμερα συζητάμε ένα νομοσχέδιο για το πολύ σημαντικό ζήτημα της αιμοδοσίας που αφορά όλους τους πολίτες αυτής της χώρας και που όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει περιπτώσεις προσωπικές ή του περιβάλλοντός μας για εξεύρεση αίματος σε στιγμές ανάγκης της υγείας μας πολλές εκ των οποίων είναι οριακές και καθοριστικές για την ίδια μας τη ζωή. Ως γιατρός και ως αιμοδότρια επιτρέψτε μου να πω ότι γνωρίζω ίσως καλύτερα την αγωνία των ανθρώπων που έχουν την ανάγκη αίματος είτε λόγω κάποιου έκτακτου περιστατικού που τους συνέβη, είτε λόγω χρόνιων αναγκών τους. Συγκινητική είναι επίσης και η διατύπωση ότι πολλές χιλιάδες συμπολιτών μας είναι εθελοντές αιμοδότες, έχοντας κατανοήσει τη σημασία της προσφοράς σ’ αυτό τον τομέα και απ’ αυτή την άποψη οφείλουμε όλοι μας να σταθούμε με ιδιαίτερη ευθύνη απέναντι σ’ αυτούς, αλλά και σε όλους όσους θα μπορούσαν να ενταχθούν στον αιμοδοτικό εθελοντισμό, με προτάσεις και θέσεις που ευνοούν αυτή την κοινή προσπάθεια της κοινωνίας. Θα πρέπει να επισημάνω εξ αρχής ότι: Η αιμοδοσία και το σύστημα διαχείρισής της στην Ελλάδα αντιμετωπίστηκαν συστηματικά με το Νόμο 1820/88 του ΠΑΣΟΚ και με τις μετέπειτα προσαρμογές του.

Με το νόμο εκείνο ορίζονταν οι αρχές που πρέπει να διέπουν την αιμοδοσία καθώς και το σύστημα διαχείρισής της και τα αρμόδια όργανα που ήταν απαραίτητα για να λειτουργήσει η όλη αυτή διαδικασία. Με τις συστηματικές προσπάθειες των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και των πολιτικών ηγεσιών του Υπουργείου Υγείας κατά κύριο λόγο, η χώρα μας κατάφερε να φθάσει σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα επάρκειας αίματος και το 1998 να καλύπτεται το 97% περίπου των αναγκών. Η Ελλάδα χρειάζεται περίπου 600.000 φιάλες αίματος ετησίως. Το 1998 παίρναμε από το εξωτερικό 8.000 φιάλες ενώ σήμερα φθάσαμε να εισάγουμε γύρω στις 50.000 για να καλυφθούν οι ανάγκες που υπάρχουν. Το παρόν σχ. Νόμου επαναλαμβάνει πολλές διατάξεις του Ν. 1820/88 οι οποίες αναφέρονται κυρίως στις γενικές αρχές στις οποίες στηρίζεται ο θεσμός της αιμοδοσίας.