6-9-2005 ΟΜΙΛΙΑ επι του σχ.νόμου: « Αναδιοργάνωση του Συστήματος Αιμοδοσίας και λοιπές διατάξεις»

Ως προεισαγωγικό σχόλιο, θάθελα να συνδέσω ένα ζήτημα που συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή, σ΄ένα άλλο σχέδιο νόμου και σχετίζεται σε πολλές του πλευρές με το θέμα της αιμοδοσίας που εξετάζουμε σήμερα.. Το ζήτημα αυτό αφορά τον εθελοντισμό και την προσέγγιση και την οπτική κάθε κόμματος γι΄αυτή την δραστηριότητα των πολιτών, που όλο και περισσότερο ενδιαφέρει τις σύγχρονες κοινωνίες. Η σύγχρονη πρακτική μετάγγισης αίματος βασίζεται στις αρχές των εθελοντικών υπηρεσιών των δοτών, της ανωνυμίας τόσο του δότη όσο και του αποδέκτη, της γενναιοδωρίας του δότη και της έλλειψης κέρδους για τα κέντρα που εμπλέκονται στις υπηρεσίες μετάγγισης αίματος. Στο σχ.νόμου του Υπουργείου πολιτισμού με τίτλο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ -«ΕΡΓΟ ΠΟΛΙΤΩΝ»,δυστυχώς η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία προσεγγίζει το ζήτημα μέσα από μια συγκεντρωτική και πατερναλιστική προοπτική, η οποία –αν μη τι άλλο- δεν συνδέεται ούτε κατ΄ ελάχιστο με την ουσία του εθελοντικού κινήματος. Θα εξηγήσω πιο κάτω, πως αυτή η πατερναλιστική διάθεση εκφράζεται και στο σχέδιο νόμου του Υπ. Υγείας για τον εθελοντισμό στην αιμοδοσία και πως απουσιάζουν ουσιαστικά από τα όργανα διοίκησης και διαχείρισης του συστήματος οι τροφοδότες της αιμοδοσίας που είναι οι εθελοντές και οι κοινωνικοί χώροι και φορείς από τους οποίους προέρχονται.

Το κύριο αντικείμενο του σχ. Νόμου που συζητάμε σήμερα και που αφορά την αναδιοργάνωση του Συστήματος Αιμοδοσίας στη χώρα μας, πρέπει να το δούμε σε δύο κατά βάση επίπεδα για να μπορέσουμε ολοκληρωμένα να σταθούμε στο μείζον αυτό ζήτημα που αφορά ευθέως την αντιμετώπιση καθημερινών υγειονομικών αναγκών αίματος των πολιτών. Το πρώτο αφορά αυτή καθαυτή την επάρκεια αίματος που θεωρείται αναγκαία σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα και τις συγκεκριμένες συνθήκες της Ελλάδας, και το δεύτερο και πλέον σημαντικό, σχετίζεται με το σύστημα ελέγχου του παρεχόμενου αίματος σε όλα τα στάδια και τη διάρθρωση των υπηρεσιών που λειτουργούν ή επαναπροσδιορίζονται για την άριστη, κατά το δυνατόν, διασφάλιση του επιθυμητού αποτελέσματος που είναι ακριβώς, η άρτια και ολοκληρωμένη διαχείριση της αιμοδοσίας στη χώρα μας. Για το πρώτο σκέλος πρέπει να πούμε ότι τα τελευταία χρόνια, οι ποσότητες αίματος θεωρούνται ικανοποιητικές σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες – περίπου 6 μονάδες αίματος ανά 100 κατοίκους. Οι ιδιαιτερότητες όμως της χώρας μας που αφορούν πρώτον, στην κατανάλωση περίπου του 17-20% των διαθεσίμων ποσοτήτων αίματος στους πολυμεταγγιζόμενους ασθενείς, δεύτερον στην ανορθολογική χρήση του για διάφορους λόγους, τρίτον στην είσοδο και παραμονή στην Ελλάδα μεγάλου αριθμού μεταναστών, καθιστούν απαραίτητη την ανάγκη να ενταχθούν οι προσπάθειες ενίσχυσης του συστήματος αιμοδοσίας στη χώρα. Για το δεύτερο επίπεδο όπως άλλωστε αναγνωρίζεται και στην αιτιολογική έκθεση έχουν γίνει πολλά στην κατεύθυνση διαχείρισης ελέγχου και διακίνησης του αίματος με χαρακτηριστική την αναφορά στο νόμο 1820/88. Το παρόν σχ. νόμου επαναλαμβάνει σε μεγάλο βαθμό το νόμο εκείνο που πολλά άρθρα του περιλαμβάνονται, επαναδιατυπωμένα στα άρθρα του ανά χείρας κειμένου. Οι νέες συνθήκες που προανέφερα επιγραμματικά, καθώς και οι σύγχρονες διεθνείς προδιαγραφές και οι επιταγές του κοινοτικού δικαίου της ΕΕ., επιβάλλουν να τοποθετηθούμε επί της αρχής του νομοσχεδίου αυτού, προβαίνοντας και σε ορισμένες χρήσιμες και καίριες παρατηρήσεις και επισημάνσεις. Η πρώτη και σημαντική επισήμανση, αφορά την απουσία αναφοράς στο εν λόγω κείμενο, ενός ολοκληρωμένου εθνικού προγράμματος που θα συμβάλλει στην ανάπτυξη του θεσμού της εθελοντικής αιμοδοσίας στη χώρα μας και στη συστηματική και νομοθετημένη εκπαίδευση του πληθυσμού. Ειδικά για το ρόλο του εκπαιδευτικού συστήματος στη δημιουργία συνείδησης εθελοντισμού στην αιμοδοσία αλλά και στο ήδη εφαρμοζόμενο πρόγραμμα με γνωστικό αντικείμενο το αίμα και τις λειτουργίες του, πρέπει να υπάρξει επέκταση και θεσμοθέτηση μέτρων, ώστε να προαχθεί στα σχολεία η προσπάθεια γύρω από αυτό το ζήτημα, με σχέδιο και συγκεκριμένους στόχους. Όσον αφορά την προσέγγιση και τη διατήρηση των εθελοντών αιμοδοτών, πρέπει το κράτος να διασφαλίζει πάντα: α) τη φροντίδα του αιμοδότη πριν, κατά και μετά την αιμοδοσία, έτσι ώστε να μην υφίσταται κανενός είδους κόστος. β) τις κατάλληλες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους που συντελείται η διαδικασία της αιμοδοσίας. γ) την αυστηρή τήρηση των διαδικασιών προστασίας των προσωπικών δεδομένων των αιμοδοτών. δ) την επάρκεια του απαραίτητου νοσηλευτικού, τεχνολογικού, διοικητικού και βοηθητικού προσωπικού για να εξασφαλίζεται η άρτια και συνεχόμενη λειτουργία των υπηρεσιών αυτών.

Δυστυχώς, με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο θέμα των προσλήψεων σε όλο το φάσμα των υγειονομικών υπηρεσιών του ΕΣΥ δεν δημιουργείται καμιά αισιοδοξία για την επίτευξη του παραπάνω στόχου για τις δράσεις και τα μέτρα που προανέφερα και που αποτελούν και θέσεις της Ο.Κ.Ε. και εν πολλοίς και των εθελοντικών οργανώσεων αιμοδοτών. Πρέπει να υπάρξει επιπρόσθετη νομοθετική εργασία που θα συνηγορεί σι’ αυτό που έθεσα στην αρχή ως αναγκαιότητα, δηλαδή στη σύνταξη ενός ολοκληρωμένου και υποβοηθούμενου από το κράτος, εθνικού Σχεδίου Δράσης, με προϋπολογισμό, αρχές και στόχους. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την κατεύθυνση καλούνται να παίξουν τα Μ.Μ.Ε. στο σύνολό τους, με την οργανωμένη, μόνιμη και ουσιαστική ενημέρωση των πολιτών στα ζητήματα που αφορούν την αιμοδοσία και την κινητοποίηση όλων γι΄αυτό το ζήτημα. Έρχομαι τώρα, στο θέμα της εναρμόνισης. Βεβαίως πρέπει να υπάρξει εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με τις κατευθυντήριες γραμμές του Συμβουλίου της Ευρώπης σύμφωνα με την οδηγία 2004/33/Ε.Κ.της επιτροπής της 22ας Μαρτίου 2004, «Δια την εφαρμογή της οδηγίας 2002/98/Ε.Κ. του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου» με την οποία θεσπίζονται πρότυπα ποιότητας και ασφάλειας για τη συλλογή, τον έλεγχο, την επεξεργασία, την αποθήκευση και τη διανομή του ανθρώπινου αίματος και των συστατικών του. Όμως παράλληλα πρέπει να τονιστούν, να διευκολυνθούν και να εφαρμοστούν οι πολιτικές εκείνες που θα καταστήσουν την όλη διαδικασία της αιμοδοσίας ουσιαστική, ασφαλή και άρρηκτα συνδεδεμένη με την κοινωνία που είναι και το μείζον ζητούμενο. Έτσι, πρέπει να επισημάνω ορισμένες πλευρές που δεν καλύπτονται από το σχέδιο νόμου που συζητάμε σήμερα. Στα άρθρα του απουσιάζει η διασύνδεση μεταξύ κέντρων Αίματος και Νοσοκομειακών Υπηρεσιών Αιμοδοσίας. Η δημιουργία ενός σαφούς πλαισίου λειτουργικής, εκπαιδευτικής και ερευνητικής διασύνδεσής τους χρειάζεται οπωσδήποτε να διατυπωθεί και να ενσωματωθεί στο κείμενο για να υπάρξει ξεκάθαρη εικόνα των σχέσεων των κέντρων αυτών και των υπηρεσιών αιμοδοσίας. Επίσης, βασική προϋπόθεση για την ασφαλή και αποτελεσματική τους λειτουργία, είναι η προηγούμενη πιστοποίησή τους από επίσημο εθνικό φορέα πιστοποίησης. Η διαδικασία της πιστοποίησης εξασφαλίζει την πλήρωση των ίδιων προϋποθέσεων ασφαλούς λειτουργίας απ’ όλους τους επιμέρους φορείς, γεγονός που διασφαλίζει στο μέγιστο την υγεία του δότη όσο και του λήπτη αίματος. Ένα κεφαλαιώδες ζήτημα από το οποίο εξαρτάται η επιτυχία της όλης διαδικασίας της αιμοδοσίας, είναι η αρχή της αποκέντρωσης και της διασύνδεσης με την κοινωνία. Στο νόμο 1820/88 προεβλέπετο ότι στο Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας, συμμετέχει και ένας εκπρόσωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης, που θα ορίζονταν από την Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. Στο παρόν Σχέδιο Νόμου δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το Υπουργείο Υγείας και η κυβέρνηση όχι μόνο δεν παίρνουν υπ΄όψη τους τις τοπικές κοινωνίες και τους κοινωνικούς φορείς από όπου τροφοδοτείται ο εθελοντισμός και στο θέμα της αιμοδοσίας, αλλά επίσης ότι στόχο έχουν τον απόλυτο έλεγχο των συντονιστικών και αποφασιστικών οργάνων για να αποκομίσουν στενά κομματικά οφέλη και προβολή. Αντίστοιχο ζήτημα εγείρεται και με την μη εκπροσώπηση στο Δ.Σ. του Ε.Κ.Α. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών Ελλάδας(Π.Ο.Σ.Ε.Α.Ε) προελέπετο στο 1820/88/. Αυτό, επισημαίνει και η Π.Ο.Σ.Ε.Α.Ε. στις προτάσεις της και ζητά να υπάρξει συγκεκριμένη διατύπωση στο νόμο για τη συμμετοχή ενός εκπροσώπου από το Διοικητικό της Συμβούλιο, στο Δ.Σ. του Ε.Κ.Α. Επίσης δεν προβλέπεται συμμετοχή στο Δ.Σ. εκπροσώπου της ιατρικής κοινότητας.

Σε σχέση με την αποκέντρωση πρέπει να παρατηρήσω επιπροσθέτως, ότι δεν έχει προσδιοριστεί ο αριθμός αλλά και η γεωγραφική κατανομή των Κέντρων Αίματος και για να γίνει αυτό χρειάζεται να ληφθούν υπ’ όψη τόσο η ήδη υπάρχουσα υποδομή ( κέντρα αιμοδοσίας ), όσο και οι πληθυσμιακές ανάγκες και γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της χώρας. Ο επαγγελλόμενος εκσυγχρονισμός του συστήματος αιμοδοσίας δεν μπορεί να νοηθεί αν στην εποχή μας δεν γίνει χρήση των νέων τεχνολογιών που θα υποστηρίζουν το εγχείρημα αυτό. Όμως δεν αναφέρονται στο σχ. Νόμου με σαφή τρόπο η δημιουργία μηχανοργάνωσης του συστήματος ως ξεχωριστό βήμα και δεν προβλέπεται γι’ αυτό το σκοπό δαπάνη από την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους. Πως θα μηχανογραφηθεί το σύστημα; και αν μηχανογραφηθεί, που εγγράφονται οι δαπάνες που απαιτούνται γι΄αυτό. Ποια είναι η δαπάνη για την επιχορήγηση του Ε.Κ.Α. και των υπηρεσιών του,καθώς και ποια η δαπάνη για υλοποίηση των προγραμμάτων απασχολούμενου στην αιμοδοσία προσωπικού, καθώς και για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Η μη ύπαρξη συγκεκριμένου στόχου για την ενημέρωση αυτή μας οδηγεί στο να εκτιμήσουμε ότι δεν σας απασχολεί αυτή η πλευρά του ζητήματος και ότι το σύστημα θα πορευθεί γραφειοκρατικά, στατικά και όχι δυναμικά ως διαδικασία στην κοινωνία. Πότε θα προωθηθεί το Προεδρικό Διάταγμα από το Υπουργείο Υγείας για την πλήρη εφαρμογή των Κοινοτικών οδηγιών εναρμόνισης για την αιμοδοσία Για τις λοιπές διατάξεις του σχ.νόμου, για μια ακόμη φορά διαπιστώνεται η τάση του Υπουργείου Υγείας για πολλές μικρές διευθετήσεις .Άλλες εύλογες και άλλες που παραπέμπουν σε λογικές μικροκομματικών σκοπιμοτήτων προεκλογικής περιόδου για την αποκόμιση ψήφων.

Γιατί συμβαίνει κάθε φορά αυτό στα νομοσχέδια της κυβέρνησης; Γιατί οι λοιπές διατάξεις είναι τόσο μεγάλης έκτασης στα νομοθετήματα της κυβέρνησης, όπως και οι τροπολογίες της τελευταίας στιγμής που η ίδια φέρνει με κάθε ευκαιρία; Θέλω να κλείσω την τοποθέτησή μου επί της αρχής υπογραμμίζοντας για μια ακόμη φορά την προσοχή που πρέπει να δοθεί στους στυλοβάτες του όλου ζητήματος της αιμοδοσίας που δεν είναι άλλοι από τους εθελοντές αιμοδότες και να τονίσω τις ευθύνες της κυβέρνησης και του κράτους, απέναντι στους ανθρώπους αυτούς που έχουν επωμιστεί σε μεγάλο βαθμό την ενημέρωση και την προσέλκυση των συμπολιτών τους, στα σχολεία στους εργασιακούς και στους άλλους κοινωνικούς χώρους για να ενταχθούν στον εθελοντισμό ώστε να υπάρχει πάντα το απαραίτητο αίμα για τις ανάγκες των πολιτών στη χώρα μας. Στην επί των άρθρων συζήτηση θα αναφερθώ συγκεκριμένα στις παρατηρήσεις που κατέθεσα και στις τροποποιήσεις που προτείνουμε στο παρόν σχέδιο νόμου.

Related Posts

Copyright © 2011-2024 perlepe.gr | Developed by Oceancube - Hosted by innoview.gr