5/5/2006 ΟΜΙΛΙΑ Στο σχέδιο Νόμου «Κώδικας Νόμων για τα Ναρκωτικά»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι δεν είναι ευχάριστο για κανένα βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου, να καλείται να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο χωρίς να έχει τη δυνατότητα να τοποθετηθεί επί της ουσίας των όσων περιγράφονται σ’ αυτό, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν πρόκειται για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι το πρόβλημα των ναρκωτικών. Θα μπορούσε, όπως τόνισαν και άλλοι συνάδελφοι και στη Διαρκή Επιτροπή, το ζήτημα της Κωδικοποίησης των Νόμων να είχε λυθεί με την επικύρωση της εργασίας της Επιτροπής που επιλήφθηκε αυτού του ζητήματος, με ένα Προεδρικό Διάταγμα και επί πλέον, να έχει συσταθεί νομοπαρασκευαστική Επιτροπή για να υπάρξει μία νέα, βελτιωμένη νομοθεσία, ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο νομοθέτημα, σύγχρονο, επικαιροποιημένο και χωρίς εσωτερικές αντιφάσεις, όπως αυτές που παρατηρούνται στις διατάξεις του παρόντος σχ. Νόμου. Και πώς θα μπορούσαν να μην υπάρχουν οι αντιφάσεις όταν εδώ συγκεντρώνεται ότι έχει ψηφιστεί από το 1932 μέχρι σήμερα.

Σταχυολογημένα, αναφέρω μερικές αντιφάσεις. Για παράδειγμα, υπάρχουν οι αντιφάσεις στο άρθρο 8 με τα άρθρα 22 και 23 σχετικά με τις ποινές που επιβάλλονται στους γιατρούς που συνταγογραφούν παράνομα ναρκωτικά ή ψυχοτρόπες ουσίες, ή στο άρθρο 29 που αφορά τις ποινές για όσους κάνουν προσωπική χρήση ναρκωτικών και που τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους, ενώ για τη διάθεση μικροποσότητας, η ποινή μετατρέπεται σε χρηματική, με δυνατότητα ακόμη και αναστολής. Εγώ θέλω να ρωτήσω το εξής: Αυτές τις αντιφάσεις πώς τις λύνει το παρόν σχέδιο νόμου και πώς εμείς που θα ψηφίσουμε, μπορούμε να τις προσπεράσουμε έτσι χωρίς να τις αποκαταστήσουμε; Και σε άλλα σημεία όμως και άρθρα, που δυστυχώς δεν είναι λίγα, οι αναντιστοιχίες είναι κραυγαλέες. Δεν έχουμε όμως, σύμφωνα με την διαδικασία, καμία δυνατότητα παρέμβασης. Είναι προφανές ότι πολλές έννοιες σχετικά με το ζήτημα των ναρκωτικών, πολλά άρθρα νόμων και πολλές πρακτικές έχουν ξεπεραστεί, ή βρίσκονται σε αδράνεια από την ίδια τη ζωή και την εξέλιξη, αλλά και από τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν ληφθεί κατά καιρούς και κατά περιπτώσεις, με συνέπεια, αν ψηφίσουμε ως έχει το σχ. Νόμου, να αναθερμάνουμε παρωχημένες διατάξεις και άθελά μας, να περιπλέξουμε αντί να διευκολύνουμε μια κατάσταση νομοθετικού πλαισίου. Τις ενστάσεις αυτές βεβαίως τις ενστερνίζονται και τις αντιλαμβάνονται όπως φαίνεται και από αρκετές τοποθετήσεις συναδέλφων μας και αρκετοί συνάδελφοι της πλειοψηφίας. Αναρωτιέμαι γιατί η Κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν αποσύρει το παρόν σχέδιο νόμου και δεν προχωρά σε μια άλλη διαδικασία, που θα επέτρεπε σε όλα τα κόμματα και σε κάθε εκπρόσωπο του ελληνικού λαού, να προσεγγίσουν και να τοποθετηθούν στο ζήτημα των ναρκωτικών με βάση τις σύγχρονες ανάγκες για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Και βέβαια εδώ θέλω να επισημάνω ότι, 2 χρόνια τώρα και παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις του κυβερνώντος κόμματος, δεν έγινε τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση της αντιμετώπισης του προβλήματος των ναρκωτικών. Δυστυχώς, αυτή η μάστιγα της εποχής μας από τη μια μεριά δεν περιορίζεται και από την άλλη, δεν στηρίζονται οι δομές, στον αγώνα που πρέπει να δίνεται για την καταπολέμησή της.

Η λίστα αναμονής όσων χρειάζονται απεξάρτηση, αντί να μειώνεται, μεγαλώνει δραματικά, με αποτέλεσμα να χάνονται ζωές, επειδή το κράτος αδρανεί. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω και να υπογραμμίσω, ότι θάταν τεράστιο λάθος και ηθικό ατόπημα, αν η ψήφιση αυτού του σχεδίου νόμου χρησιμοποιηθεί επικοινωνιακά από την Κυβέρνηση, για να δηλώσει ότι κάτι έκανε, για το ζήτημα των ναρκωτικών για την καταπολέμησή τους. Δηλώθηκε, από όλους σχεδόν τους ομιλητές- και πιστεύω ότι είναι ειλικρινείς οι δηλώσεις όλων- πως χρειάζεται συστράτευση για να βρεθούν λύσεις και να παρθούν πιο αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμέτωπιση του προβλήματος. Και βεβαίως γνωρίζω ότι η διακομματική επιτροπή που εργάζεται σκληρά εδώ και αρκετά χρόνια, έχει εισηγηθεί και εισηγείται σοβαρές προτάσεις για τον κοινό στόχο. Ας μην αναιρεί, λοιπόν, η Κυβέρνηση, με τη διαδικασία που επέλεξε, τον ίδιο της τον εαυτό, μεταφέροντας τη συζήτηση από την ουσία στη διαδικασία. Πιστεύω ότι σ’ αυτό συμφωνεί και ο πρόεδρος της Επιτροπής ο κύριος Κιλτίδης. Εκείνο που χρειαζόμαστε δεν είναι ένας ακόμη νόμος που θα ξεπεραστεί αμέσως, αν δεν έχει ήδη ξεπεραστεί, σε πολλά και σε καίρια σημεία του. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι, με βάση το κείμενο της Επιτροπής, από το οποίο αναδεικνύονται οι αντιφάσεις, οι ασυμβατότητες, τα προβλήματα εν τέλει της κείμενης νομοθεσίας, είναι να υπάρξει μια αναθεώρηση που να αποκαθιστά τη συνέπεια και τον συσχετισμό των νομοθετικών διατάξεων. Και βέβαια αυτό να γίνει με την συνδρομή των αρμόδιων φορέων και των ειδικών.

Στη συνέχεια η επικαιροποιημένη κωδικοποίηση και οι νέες προτάσεις, να έρθουν προς ψήφιση στη Βουλή. Κύριοι συνάδελφοι, Θα μου επιτρέψετε να πω ότι η διαδικασία που ακολουθείται σήμερα στο Κοινοβούλιο είναι και άχαρη και άσκοπη. Το πρόβλημα των ναρκωτικών ζητά προτάσεις και λύσεις που υπερβαίνουνν μια απλή κωδικοποίηση των υφισταμένων νόμων και διατάξεων. Παρά το ότι, κατά την τελευταία δεκαετία έγινε μια σημαντικότατη προσπάθεια για τη δημιουργία ενός κατάλληλου θεσμικού πλαισίου, κυρίως στην κατεύθυνση λειτουργίας και δημιουργίας δομών και εναλλακτικών θεραπευτικών μεθόδων, για την καταπολέμηση και τον περιορισμό της χρήσης των εξαρτησιογόνων ουσιών, χρειάζεται νέα ώθηση και νέες πρωτοβουλίες για να συνεχισθεί αυτή η προσπάθεια. Αυτή την ανάγκη την υπογραμμίζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η αύξηση που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στις υποθέσεις τις σχετιζόμενες με τα ναρκωτικά. Αυτές τις πρωτοβουλίες τις απαιτούν οι πολίτες που ζητούν νέες μονάδες απεξάρτησης, νέους συμβουλευτικούς σταθμούς, ενίσχυση των υπαρχουσών δομών, γενναία χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων δράσεων. Αυτά είναι τα αιτήματα της κοινωνίας μας και από αυτά απορρέουν και οι δικές μας υποχρεώσεις. Ένας ΠΑΝΔΕΚΤΗΣ Νόμων για να είναι χρήσιμος θα πρέπει να αντικατοπτρίζει τις πραγματικότητες και τις ανάγκες και όχι να αποτελεί απλή συλλογή διάσπαρτων και σε πολλές περιπτώσεις αντιφατικών διατάξεων, όπως είμαι σίγουρη ότι θα διαπίστωσαν και οι επιστήμονες που εργάστηκαν στην Επιτροπή. Το πρόβλημα των ναρκωτικών κύριε Υπουργέ, είναι πολύ μεγάλο και η αντιμετώπισή του θα πρέπει να είναι πολιτική και όχι γραφειοκρατική.