4-1-2006 ΟΜΙΛΙΑ Στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων για το σχ. Νόμου με τίτλο «Ενίσχυση της Οικογένειας και λοιπές διατάξεις»

Η αποδυνάμωση και όχι η ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας, θα είναι το αποτέλεσμα της εφαρμογής του σχ. Νόμου που συζητάμε σήμερα, αφού συγκεκριμένες διατάξεις του, αντί να συνηγορούν υπέρ της στήριξης όσων αποκτούν πάνω από 2 παιδιά, στην ουσία αίρουν σε μεγάλο βαθμό όσα ευεργετικά έχουν θεσπιστεί μέχρι σήμερα και βεβαίως δεν διευρύνουν σε καμία περίπτωση τα μέτρα υπέρ των πολυτέκνων. 22 μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία, άλλη μια προεκλογική της υπόσχεση που τόσο πολύ διατυμπανίστηκε πριν την 7η Μαρτίου 2004 μετατρέπεται σε αντιλαϊκή πολιτική, που όχι μόνο δεν βοηθά την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας αλλά επενεργεί ακριβώς αντίθετα και υπονομεύει την αύξηση των γεννήσεων προσθέτοντας ταυτόχρονα πολλά περισσότερα προβλήματα σε όσες οικογένειες έχουν ήδη αποκτήσει την πολύτεκνη ιδιότητα.

Κατ’ αρχάς αυτό καθ’ αυτό το σχέδιο νόμου όπως παρουσιάζεται και όπως έχει διατυπωθεί, υποβαθμίζει και αδικεί το σκοπό που πραγματεύεται, αφού δεν πρόκειται για ένα σαφές ενιαίο και εύληπτο κείμενο, αλλά για ένα μωσαϊκό ρυθμίσεων, που αντικαθιστούν καταργούν ή αναμιγνύουν διατάξεις της προηγούμενης νομοθεσίας, χωρίς την τάξη και χωρίς την καθαρότητα του λόγου που θα άξιζε όχι μόνο η οικογένεια αλλά και η ελληνική Βουλή. Η αποκρυπτογράφηση των άρθρων και των διατυπώσεων, όσο επώδυνη και αν είναι για τον αναγνώστη του εν λόγω κειμένου, οδηγεί εν τέλει σε σαφή και διαυγέστατα συμπεράσματα, που δυστυχώς δεν είναι καθόλου αισιόδοξα για τους άμεσα ενδιαφερόμενους και που δημιουργούν εύλογες αντιδράσεις σ’ αυτούς και σε κάθε προοδευτικό πολίτη αυτής της χώρας. Ποια είναι η κεντρική ιδέα αυτού του πολιτικού εγχειρήματος; Ότι αντί για την ενίσχυση της οικογένειας και μάλιστα της πολύτεκνης, αδυνατίζει συνολικά η ομάδα των πολυτέκνων, αφού πρώτον, οι παροχές και οι διευκολύνσεις προς αυτούς, διαχέονται χωρίς να αυξάνονται αναλογικά λόγω της διεύρυνσής της και δεύτερον, χτυπιέται καίρια και ουσιαστικά ακυρώνεται, μια δραστηριότητα της κοινωνίας των πολιτών, δηλαδή οι σύλλογοι πολυτέκνων και η Ανώτατη Συνομοσπονδία τους. Για το πώς συμβαίνουν αυτά και ποια είναι τα κύρια σημεία της κριτικής μας, θάθελα να παραθέσω τα εξής: Μολονότι μέχρι σήμερα ίσχυε η αρχή της ισοβιότητας για τις πολύτεκνες οικογένειες και άρα ο οικογενειακός προγραμματισμός γινόταν βασιζόμενος σ’ αυτό το σημαντικό στοιχείο και σ’ αυτό το δεδομένο, με το παρόν σχ. Νόμου αυτή η αρχή καταργείται, αφού όπως αναφέρεται στο περίφημο άρθρο 6, οι πολύτεκνοι γονείς «οι έχοντες τέσσερα τουλάχιστον τέκνα» μετά την ψήφιση του Νόμου, για να συνεχίσουν να έχουν την πολύτεκνη ιδιότητα, πρέπει τα 4 παιδιά να είναι μικρότερα των 18 ετών, διαφορετικά δεν δικαιούνται ταυτότητα πολυτέκνου που θα δίδεται εφεξής από το κράτος και άρα θα χάνουν τα όποια προνόμια είχαν μέχρι τώρα και για την υπόλοιπη ζωή τους. Με αυτό τον τρόπο αφαιρούνται ταυτότητες από 140.000 πολύτεκνες οικογένειες και ότι αυτό συνεπάγεται. Λέει δηλαδή το νομοσχέδιο στους Έλληνες και στις Ελληνίδες αλλά και στους πολίτες της χώρας μου που έχουν τέσσερα παιδιά, ότι η ιδιότητά τους αυτή είναι στιγμιαία με την έννοια ότι όποιο παιδί υπερβεί το 18ο έτος της ηλικίας του, αφαιρεί αυτοστιγμής από την οικογένειά του, όσα ευεργετήματα ίσχυαν μέχρι τότε. Και βεβαίως δεν υπάρχει καμιά μεταβατική διάταξη για τις χιλιάδες οικογένειες που ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Έτσι θα έχουμε γονείς με 5, 6 ή περισσότερα παιδιά που δεν θα λέγονται πολύτεκνοι για το κράτος, αν μόνο τα 3 παιδιά τους είναι κάτω των 18 ετών.

Πώς είναι δυνατόν κύριοι συνάδελφοι, με τέτοια λογική να αντιμετωπισθεί το δημογραφικό; Πώς μπορούμε ως υπεύθυνη πολιτεία να πείσουμε τους πολίτες μας ότι θα έχουν την κρατική αρωγή και στήριξη αν αποφασίσουν να μεγαλώσουν την οικογένειά τους, ή ακόμα για όσους δεν έχουν, να συγκροτήσουν οικογένεια; Όσον αφορά στα τέκνα των πολυτέκνων, με την κατάργηση της ισοβιότητας καταργούνται και όλες οι σχετικές διατάξεις υπέρ των τέκνων αυτών, αφού π.χ. για να καταλάβει κάποιος θέση στο Δημόσιο πρέπει να έχει συμπληρώσει το 21ο έτος της ηλικίας του, όταν όμως έχει υπερβεί το 18 έτος δεν πρόκειται να υπάρχει πολυτεκνική ιδιότητα και δεν μπορεί να επικαλεσθεί την ιδιότητα του τέκνου πολύτεκνης ιδιότητας στις περισσότερες των περιπτώσεων. Το ίδιο θα συμβεί και στις μετεγγραφές, στις προσλήψεις, στους διαγωνισμούς, στις μεταθέσεις κ.λ.π. Ακόμη και το δικαίωμα για μειωμένο εισιτήριο θα χαθεί. Θά 'θελα να σταθώ ιδιαίτερα σε ότι αφορά τους τριτότεκνους και σε σχέση με τις μεγαλόστομες υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας γι’ αυτούς και για τα παιδιά τους. Αντί η Κυβέρνηση να θεσπίσει χωριστά και επιπρόσθετα ποσοστά για τους τριτότεκνους στην κάλυψη θέσεων εργασίας, ουσιαστικά καταργεί τα ισχύοντα ποσοστά για τους πολύτεκνους, αφού συμπεριλαμβάνει σε μια γενική ομάδα όλους, αυξάνοντας τον παρανομαστή στους δικαιούχους. Το ποσοστό 10% που καλύπτεται από πολυτέκνους και τα τέκνα τους στις προσλήψεις για μερική απασχόληση στο Δημόσιο τομέα, ουσιαστικά αχρηστεύεται, αφού σ’ αυτό θα περιλαμβάνονται πλέον και οι τριτότεκνοι. Το ίδιο γίνεται και για το 20% στις προσλήψεις τακτικού προσωπικού ΠΕ, ΤΕ και ΔΕ στο Δημόσιο, δεδομένου ότι πολύτεκνοι και τριτότεκνοι καλύπτουν το 30% και η θέσπιση του 20% αποτελεί κοροϊδία. Ποιες θέσεις θα καταλάβει το επιπλέον 2% των τριτότεκνων στο Δημόσιο τομέα, αφού δεν υπάρχουν πλέον θέσεις για αναγκαστικές τοποθετήσεις, αλλά και αν υπάρχουν, προκηρύξεις δεν γίνονται; Αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, το 3% είναι πολύ μικρό ποσοστό και πρέπει να διευρυνθεί. Όλη αυτή η λογική του νομοσχεδίου θυμίζει το ανέκδοτο με τον Χότζα που ζει με την οικογένειά του σ’ ένα μικρό σπίτι και η λύση που δίνει ο Σουλτάνος είναι να στριμωχθεί ακόμα περισσότερο, ώστε στη συνέχεια να νοιώσει καλύτερα, όταν από την πίσω πόρτα βγουν οι επί πλέον.

Δεν είναι όμως καθόλου ανέκδοτο ούτε χωράει αστεία η ουσία της πολιτικής αυτής που αντικατοπτρίζεται ανάγλυφα στις ρυθμίσεις για το ρόλο και το μέλλον των Συλλόγων των πολυτέκνων και της Ανώτατης Συνομοσπονδίας τους. Η απαξίωσή τους, η ακύρωσή τους στη πράξη και η έμμεση συκοφάντιση τους φανερώνουν τις πραγματικές βλέψεις της Κυβέρνησης για τις οργανώσεις των πολιτών, όπως συνέβη και σε πολλές άλλες νομοθετικές πρωτοβουλίες που έλαβε όλο αυτό το διάστημα. Η κατάργηση του ρόλου των οργανώσεων αυτών φανερώνει για μια ακόμη φορά τον αυταρχισμό της Νέας Δημοκρατίας και την οπτική που έχει για τον ενεργό πολίτη που συμμετέχει, διεκδικεί και οργανώνει τον αγώνα του για τα δικαιώματά του. Η έωλη και υποκριτική υπόσχεση για ενίσχυση των πολυτεκνικών Συλλόγων από το καθαρό προϊόν του κρατικού Λαχείου, μόνο ως «στάχτη στα μάτια» μπορεί να εκληφθεί, πολύ δε περισσότερο όταν αυτό το υποτιθέμενο δέλεαρ πέφτει στο τραπέζι ως δυνητική ενίσχυση. Βεβαίως κανέναν δεν πείθουν οι κυβερνώντες για τις προθέσεις τους και πολύ περισσότερο τους πολύτεκνους. Αυτό που ενδιαφέρει την Κυβέρνηση, είναι πρώτον η συρρίκνωση των δικαιωμάτων των οικογενειών και των ανθρώπων αυτών, στη λογική της συμπίεσης του κοινωνικού κράτους και δεύτερον η χειραγώγηση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών προς όφελος των μικροκομματικών συμφερόντων της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί είναι σίγουρο ότι με τις ρυθμίσεις που προωθούνται σ’ αυτό το σχέδιο νόμου, το ρουσφέτι «θα πάει σύννεφο». Τελικά αντί για προστασία των πολυτέκνων και ορθή Δημογραφική πολιτική, μ’ αυτό το νομοσχέδιο το μόνο που επιτυγχάνεται είναι ο μαρασμός και η αποδυνάμωση της οικογένειας στην Ελλάδα, όπως επίσης ο μαρασμός και η αποδυνάμωση της έννοιας της αλληλεγγύης και του κοινωνικού κράτους σε