21/06/2011 ΟΜΙΛΙΑ Επί της πρότασης του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στις ιστορικές αυτές στιγμές της πιο δύσκολης μεταπολιτευτικής περιόδου όλοι μας θα κριθούμε από την υπευθυνότητα και τη συνέπεια που θα επιδείξουμε στο μεγάλο «πρόταγμα» και στο «ύψιστο καθήκον». Πρέπει να συνεισφέρουμε πιο πολύ και από τις δυνάμεις μας, για να βγει η χώρα από την κρίση, για να ξαναβρούν οι πολίτες την αισιοδοξία από το μέλλον, για να ξαναγίνει η Ελλάδα αυτό που δικαιούται στην Ευρώπη και στον κόσμο. Θέλω, λοιπόν, και εγώ να εκφράσω με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τη βούλησή μου να συνεισφέρω -όσο μπορώ και με όποιο κόστος- σε αυτήν την εθνική προσπάθεια. Έχω τη βαθειά πεποίθηση ότι θα τα καταφέρουμε, ότι δεν θα επιτρέψουμε να πάνε χαμένες οι θυσίες των Ελλήνων, ότι δεν θα κάνουμε πίσω στις δυσκολίες για κανένα λόγο. Γνωρίζω, όπως όλοι μας άλλωστε, και τις τεράστιες δυσκολίες και τα προβλήματα και τις πικρίες των πολιτών. Όμως, διαπιστώνω ότι παράλληλα με την κριτική και τη δικαιολογημένη οργή για την κατάσταση που βιώνει σήμερα ο πολίτης, υπάρχει το επίμονο αίτημα για διέξοδο. Αυτή τη διέξοδο –ακόμα και αν χρειάζεται να περάσουμε μια ακόμα στενωπό- την ξέρουμε και η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ο Πρωθυπουργός μας, όλοι εμείς, θα οδηγήσουμε τη χώρα απέναντι. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση που θα έπρεπε να αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης –μια κατάσταση για την οποία φέρει πολύ μεγάλη ευθύνη- και να συνεισφέρει στην εθνική προσπάθεια, δυστυχώς, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά κατώτερη των περιστάσεων.

Οι εντυπώσεις που προσπαθεί να δημιουργήσει δεν θα έχουν καμία τύχη. Ο λαός μας έχει μνήμη και δεν ξεχνά ούτε ποιος είναι ποιος ούτε τι έκανε και πού έφταιξε. Οι πολίτες δεν ξεχνούν την περίοδο της τελευταίας διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας των πεντέμισι ετών. Είναι παρόντα με δραματικό τρόπο τα αποτελέσματα εκείνης της πολιτικής, η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, οι ρουσφετολογικές προσλήψεις στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, το τεράστιο έλλειμμα, για το οποίο τίποτα δεν είπε ο κ. Σαμαράς, αλλά προσπάθησε ως λογιστής να μεταφέρει τις ευθύνες για το χρέος στο ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ, μετά τη μεταπολίτευση, έκανε το χρέος του απέναντι στον ελληνικό λαό και η Νέα Δημοκρατία, όταν κυβέρνησε, άφησε χρέος για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Αυτή είναι η αλήθεια. Τα έτη 1990-1993 και 2004-2099 ήταν οι πιο καταστροφικές περίοδοι για το σύγχρονο κράτος μας. Θα αναφερθώ επιγραμματικά στην πιο πρόσφατη που ήταν ίσως και η πιο καταλυτική για την τωρινή κρίση. Την περίοδο εκείνη, πέντε προϋπολογισμοί έπεσαν έξω. Το χρέος έφθασε σε αστρονομικά ύψη. Δυο φορές η Ελλάδα μπήκε σε επιτήρηση. Χάσαμε ως χώρα τριάντα δύο θέσεις στην ανταγωνιστικότητα πριν την κρίση. Μπήκαν τριάντα νέοι φόροι που έπληξαν εκείνη την περίοδο τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Το έλλειμμα στις δημόσιες δαπάνες για την υγεία ξεπέρασε τα 6,5 δισεκατομμύρια. Δεν θα έφθανε όλη η συνεδρίαση, για να απαριθμήσει κανείς τα δεινά που συσσώρευσε η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στον τόπο και στους πολίτες και σήμερα, είκοσι μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, έρχεται ο κ. Σαμαράς να μας –εντός εισαγωγικών- «κατακεραυνώσει» ελπίζοντας ότι οι Έλληνες έχουν ξεχάσει. Όμως, οι πολίτες δεν ξέχασαν τις ημέρες και τα έργα της Νέας Δημοκρατίας. Οι πολίτες την ίδια στιγμή που δικαιολογημένα αγανακτούν, την ίδια στιγμή ζητούν και διέξοδο. Ζητούν ελπίδα για το μέλλον και προοπτική που δεν μπορεί να δώσει η Νέα Δημοκρατία. Απαιτούνται, βεβαίως, τομές και αλλαγές μέχρι το συνταγματικό επίπεδο.

Βεβαίως, πρέπει να αποκατασταθεί η αξιοπιστία και των πολιτών και της πολιτικής. Σε αυτήν την κατεύθυνση προωθούμε και τη συνταγματική αναθεώρηση, όπως είπε και ο Πρωθυπουργός. Είναι απαιτήσεις και των πολιτών στις πλατείες και όχι μόνο, αλλά και η ανάγκη των καιρών. Αυτά είναι τα μείζονα αιτήματα: ένας δρόμος, όσο δύσκολος και εάν είναι, για να βγούμε από την κρίση, ένας δρόμος με αρχή, μέση και τέλος, ένας πιο δίκαιος τρόπος για να κατανεμηθούν τα βάρη αυτής της πορείας, μια ουσιαστική μεταρρύθμιση στο επίπεδο της δομής και της λειτουργίας του κράτους. Ήδη, έχουμε κάνει πολλά σε αυτήν την κατεύθυνση, αλλά χρειάζονται περισσότερα. Εδώ, μπαίνει το ερώτημα, σε ό,τι αφορά τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας και τον κ. Σαμαρά: Γιατί μόλις μετά από είκοσι μήνες –και ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει σχετικά νωπή την εντολή και μια ισχυρή πλειοψηφία- ο κ. Σαμαράς ζητά την παράδοση της εξουσίας, την οποία το κόμμα του παρέδωσε πριν λίγο καιρό, αφού παραδέχθηκε πρώτα την αποτυχία. Γιατί τέλος πάντων μας ζητούν τις εκλογές και την εξουσία; Για να επαναλάβουν τα ίδια λάθη που έκαναν, όταν κυβέρνησαν τη χώρα και την έφθασαν στο χείλος της χρεοκοπίας ή για να θέσουν σε εφαρμογή το νέο τους πρόγραμμα, το οποίο βέβαια κανείς στην Ευρώπη δεν αποδέχεται; Προφανώς, οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας και ο κ. Σαμαράς αντιλαμβάνονται ότι κανείς δεν τους εμπιστεύεται. Παρ’ όλα αυτά, επιδίδονται σε ένα πολιτικό τζογάρισμα με επικοινωνιακά παιχνίδια, με ρηχές εντυπώσεις, με επιφανειακή αντιπολιτευτική ρητορεία. Δυστυχώς, όμως, αυτή δεν είναι υπεύθυνη στάση κόμματος εξουσίας. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκφράζω τη στήριξή μου στην Κυβέρνηση, δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης. Πιστεύω δε ότι αυτή η μεγάλη προσπάθεια θα βρει δικαίωση και ο τόπος θα έχει την ανάταση που χρειάζεται. Ευχαριστώ.