20-3-2006 ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει διατυπωθεί επανειλημμένως η άποψη ότι το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι το δημογραφικό και η μείωση του πληθυσμού που προβλέπεται από τις σχετικές μελέτες. Το βέβαιο είναι ότι τα στοιχεία που υπάρχουν μόνον αισιόδοξα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν για το μέλλον και μόνο εφησυχασμό δεν προκαλούν σε όλους και κυρίως στην Ελληνική Βουλή, που καλείται για μια ακόμη φορά να εξετάσει το πρόβλημα και τις συνέπειές του. Δυστυχώς για αυτό το ζήτημα η συνολική λογική της Κυβέρνησης δεν συνάδει και δεν αντιστοιχεί με τις προσδοκίες και με τα επίπεδα ευθύνης που θα έπρεπε να υπάρχουν. Το λέω αυτό γιατί η Νέα Δημοκρατία πριν από δύο χρόνια ξεκίνησε ανάποδα την προσέγγιση αυτού του προβλήματος με προεκλογικές υποσχέσεις, αποσπασματικά και ψηφοθηρικά και σήμερα ούτε κι αυτές εκπληρώνει, όπως είχε δεσμευτεί, αναδεικνύοντας το ως μικροκομματικό διακύβευμα. Ο τίτλος του νομοσχεδίου έχει μία σημασία και θα έλεγα ότι είναι και υπερφίαλος και παραπλανητικός: «Ενίσχυση της οικογένειας». Στην πραγματικότητα πρόκειται για επιμέρους ρυθμίσεις με αυτές που κινούνται σε θετική κατεύθυνση να είναι ελάχιστες, πολλές άλλες να είναι αναποτελεσματικές, αλλά εν πάση περιπτώσει όλες αποσπασματικές και κατά συνέπεια ανίσχυρες να δρομολογήσουν ή να βάλουν ισχυρές βάσεις για μία συνολική και με μεγάλο χρονικό ορίζοντα πολιτική που θα απαντά στις πολύπλευρες ανάγκες του δημογραφικού ζητήματος. Νομίζω ότι μία υπεύθυνη προσέγγιση θα έθετε ως πλαίσιο και ως τον άμεσο προσδιοριστικό παράγοντα για τις επιζητούμενες λύσεις τα πραγματικά στοιχεία της οικονομίας για τη διασφάλιση μιας αποτελεσματικής πολιτικής σε σχέση με αυτό το ζήτημα. Το άλλο επίπεδο αφορά το πολιτισμικό μοτίβο, αυτό που αποκαλείται πρότυπο για το κοινωνικό κύτταρο της οικογένειας και για τον τρόπο ζωής, όπως ισχύει και όπως διαμορφώνεται στη χώρα μας.

Για το πρώτο επίπεδο, δηλαδή για το οικονομικό περιβάλλον που θα συνέβαλε στη στήριξη της οικογένειας, πέρα από τη γενική εικόνα, στα επιμέρους ζητήματα η σημερινή πραγματικότητα δεν είναι ευοίωνη για την επίτευξη των στόχων που θέτει η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου. Ως παράδειγμα αναφέρω το σημαντικό ζητούμενο των οικογενειών με παιδιά και ιδιαίτερα των πολυτέκνων που είναι η λειτουργία βρεφονηπιακών σταθμών στους δήμους. Το Υπουργείο Εσωτερικών δεν αποδίδει αυτά που οφείλει για να λειτουργήσουν σωστά και να αυξηθούν, ώστε να βοηθηθούν οι εργαζόμενοι γονείς. Αρχίζω με αυτήν την παρατήρηση για να υπογραμμίσω ότι η επιδοματική πολιτική για τους πολύτεκνους δεν αρκεί από μόνη της για τη στήριξή τους αν δεν συνοδεύεται από μία συνολικότερη οικονομική ενίσχυση δομών και υπηρεσιών προς αυτούς και τα παιδιά τους σε μόνιμη βάση και σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες. Ένα δεύτερο ζήτημα στο οποίο θα έπρεπε να είχε δείξει ιδιαίτερη προσοχή η Κυβέρνηση και που αφορά τον τομέα της εκπαίδευσης είναι η ενισχυτική διδασκαλία. Δυστυχώς αυτή καταργείται, με συνέπεια τη μεγαλύτερη οικονομική επιφόρτιση των οικογενειών με παιδιά στο σχολείο και τον περιορισμό του έτσι κι αλλιώς ελάχιστου ελεύθερου χρόνου των γονιών. Επίσης, στον τομέα της στέγασης που σωστά θεωρείται ως βασική παράμετρος για τη στήριξη των οικογενειών, η ραγδαία αύξηση των τιμών μετά και τα τελευταία μέτρα της Κυβέρνησης δημιουργεί μία κατάσταση που δεν βοηθάει καθόλου στις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων και δη των πολυτέκνων, αφού η αγορά ή η ενοικίαση σπιτιού γίνεται δυσβάσταχτο πρόβλημα. Όμως και στις άλλες κοινωνικές υπηρεσίες, υγεία, πρόνοια, κ.λπ. οι προϋπολογισμοί μειώνονται. Τα οικονομικά στοιχεία ευθύνης της Κυβέρνησης σε συνδυασμό με το σημερινό πρότυπο ζωής των οικογενειών εργαζόμενοι και οι δύο γονείς, σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες κ.λπ.- δεν αντιστοιχούν με τα αποσπασματικά μέτρα που προτείνονται στο παρόν σχέδιο νόμου. Εκείνο που προκύπτει ως γενική παρατήρηση είναι ότι η Κυβέρνηση γνώριζε ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε μία τέτοια οριστική αντιμετώπιση του θέματος και για αυτό πέρα από τις προεκλογικές της εξαγγελίες -που δεν τηρεί ούτε τώρα- αρνήθηκε να ανοίξει έναν ουσιαστικό διάλογο με τις ενώσεις των πολυτέκνων και την ΑΣΠΕ για να μη βρεθεί σε ακόμα δυσκολότερη θέση. Σχετικά με τις ενώσεις αυτές, ο ρόλος των οποίων είναι καταλυτικός στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικογένειας και του δημογραφικού, η στήριξη από το κράτος πρέπει να είναι μόνιμη και γενναία και βέβαια να μην εξαρτάται από τη βούληση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας.

Το μέτρο για την ενίσχυσή τους από το κρατικό λαχείο πρέπει να τηρείται απαρέγκλιτα, ώστε να είναι αυτόνομες και προστατευμένες από κομματικές παρεμβάσεις. Σε σχέση τώρα με την ένταξη των τριτότεκνων στα ποσοστά που υπάρχουν ή που αυξάνονται ελαφρώς στη συνολική αντιμετώπιση προβλημάτων όπως η ανεργία, η εισαγωγή σε σχολές, η δια βίου μάθηση κ.λπ., αυτό που προκύπτει είναι ότι «αυξάνονται οι καρέκλες γύρω από το τραπέζι, αλλά το καρβέλι μένει το ίδιο». Ενδεικτικά αναφέρω την περίπτωση των προσλήψεων μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ. Το ποσοστό που ισχύει θα πρέπει να αυξηθεί, αφού σε αυτό θα περιλαμβάνονται πλέον και οι τριτότεκνοι. Στον ιδιωτικό τομέα επίσης δεν υπάρχει ουσιαστική διεύρυνση των προσλήψεων για όσους έχουν από τρία παιδιά και πάνω. Όσον αφορά τους εισακτέους πολύτεκνους ή παιδιά πολυτέκνων σε σχολές, όπως οι αστυνομικές, οι δημόσιες σχολές Εμπορικού Ναυτικού κ.λπ., πάλι τα ποσοστά μένουν τα ίδια. Πάρα πολλές ρυθμίσεις παρουσιάζουν αυτές τις αναντιστοιχίες και αυτές τις ασυνέπειες στο παρόν σχέδιο νόμου. Επί των άρθρων θα αναπτυχθούν συγκεκριμένα όλες αυτές οι παρατηρήσεις. Φοβάμαι όμως μήπως συμβεί και εδώ αυτό που περιγράφει το ανέκδοτο με το σπίτι του Χότζα, όπου ο σουλτάνος τον συμβουλεύει να προσθέσει στο μικρό χώρο ό,τι έχει και δεν έχει και στη συνέχεια να τα αφαιρέσει για να αισθανθεί ανακούφιση. Θα ήθελα να κλείσω, κύριοι συνάδελφοι, λέγοντας ότι τα ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει και άποψη και προτάσεις για το δημογραφικό και τους πολύτεκνους που βασίζονται στο διάλογο με την κοινωνία και τις οργανώσεις των πολιτών, αυτούς δηλαδή που τους αφορά άμεσα το ζήτημα. Επιγραμματικά θέλω να αναφέρω μέτρα που θα μπορούσαν να ληφθούν, όπως μέτρα υπέρ των νέων ζευγαριών με φοροαπαλλαγές ανάλογα με τις ανάγκες τους και τον αριθμό των παιδιών.

Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε αυξήσει σημαντικά το αφορολόγητο ποσό του εισοδήματος για τους πολυτέκνους στα πλαίσια της αναδιανεμητικής πολιτικής που ακολούθησε υπέρ των οικονομικά ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Επίσης θα μπορούσαν να ληφθούν τα εξής μέτρα: Εξορθολογισμός των επιδομάτων και των επιδοματικών πολιτικών συνδεδεμένων με το εισόδημα με βάση τα στοιχεία που διαμορφώνονται στη σημερινή πραγματικότητα. Μείωση του φορολογητέου εισοδήματος για δαπάνες σε βρεφονηπιακούς σταθμούς. Επαρκής κάλυψη με παιδικούς σταθμούς του δημοσίου σε όλες τις περιοχές. Κίνητρα στις μεγάλες επιχειρήσεις για δημιουργία τέτοιων σταθμών στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Κυρίως δαπάνες του κοινωνικού κράτους για υπηρεσίες προς τις οικογένειες με παιδιά και με έμφαση στην πρόληψη για τις παιδικές ασθένειες. Αύξηση των δαπανών για την παιδεία. Στοχευμένες πολιτικές για το χτύπημα της ανεργίας με προτεραιότητα τις κοινωνικές ομάδες που έχουν περισσότερη οικονομική ανάγκη, όπως οι πολύτεκνοι. Κύριοι συνάδελφοι, σε καμία περίπτωση δεν θεωρούμε επαρκή τη δημογραφική πολιτική της Κυβέρνησης με τα μέτρα που προτείνει. Αντίθετα, πιστεύουμε ότι χρειάζεται μια άλλη πολιτική με αυξημένη κοινωνική ευαισθησία για μια ριζική και αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται η κριτική μας, με αυτόν τον στόχο γίνεται ο σχεδιασμός μας και οι προτάσεις μας ενόψει της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ευχαριστώ.