1/8/2008 ΟΜΙΛΙΑ Στο σχ. Νόμου «Ίδρυση η λειτουργία κολλεγίου και άλλες διατάξεις»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Όταν η Παιδεία γίνεται franchising (δικαιόχρηση στη νομική του μετάφραση) λες και είναι ταχυφαγείο, fast food δηλαδή, κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει στην εποχή μας. Και κάτι συμβαίνει αυτή την περίοδο και για τη χώρα μας. Με ένα κόμμα στην Κυβέρνηση που αποθεώνει την ανταγωνιστικότητα και την εμπορευματοποίηση των πάντων, χωρίς κανένα φραγμό, χωρίς κανένα μέτρο, χωρίς κανένα ενδοιασμό, όλα μπορούν να εμπορευθούν. Όλα μπορούν να αποτιμηθούν, με στόχο το ιδιωτικό κέρδος. Ακόμα και η υγεία. Ακόμα και η παιδεία. Και κυρίως, ακόμα και η Ελπίδα. Η ελπίδα των νέων ανθρώπων και των οικογενειών τους. Μ’ ένα πιστοποιητικό σπουδών σήμερα και μ’ ένα σαφή υπαινιγμό ότι, αύριο, αυτό το χαρτί μπορεί να γίνει πτυχίο και επαγγελματικό δικαίωμα, Πανεπιστημιακού επιπέδου. Κύριοι συνάδελφοι, Το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα οδηγεί την εκπαίδευση από ακαδημαϊκή αξία σε εμπορικό προϊόν. Ειδικότερα, με το δέκατο άρθρο του νομοσχεδίου, επιβραβεύονται λογικές όπως του γνωστού επιτρόπου της Ε.Ε. Bolkestein και η αυτονομία των κρατών μελών στα ζητήματα παιδείας –συγχωρήστε μου την έκφραση- πάει περίπατο. Βέβαια, αυτά δεν αναφέρονται ρητά στο συζητούμενο σχέδιο νόμου, αλλά προς τα κει οδηγεί η λογική του. Διατείνονται οι συντάκτες του ανά χείρας κειμένου ότι, με τις ρυθμίσεις που προβλέπονται θα μπει τάξη στο χάος της μεταλυκειακής εκπαίδευσης.

Όπως υποτίθεται ότι θάμπαινε τάξη και σε άλλους τομείς της εκπαίδευσης με νόμους που ψήφισε το σημερινό κυβερνόν κόμμα. Γνωρίζουμε και γνωρίζουν καλύτερα, οι πολίτες τούτης της χώρας και ιδιαίτερα η νεολαία ότι, όταν η κυβέρνηση της Ν.Δ. μιλάει για τάξη ,εννοεί και πράττει ακριβώς το αντίθετο. Τάξη έπρεπε να μπει στον κρατικό προϋπολογισμό για την παιδεία και να αυξηθεί το ποσοστό Δημοσίων δαπανών στον τομέα αυτό. Οι Δημόσιες δαπάνες όμως, μειώθηκαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Τάξη έπρεπε να μπει στην αγορά εργασίας για την απορρόφηση των πτυχιούχων. Όμως οι νέοι που τελειώνουν τις σπουδές τους στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ, αντιμετωπίζουν την ανεργία και τους μισθούς των 700 ευρώ και χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα σε πολλές περιπτώσεις. Η νεολαία, τη μόνη τάξη που γνωρίζει αυτή την περίοδο, όταν διεκδικεί το δικαίωμα στη μόρφωση μέσα από το Δημόσιο Εκπαιδευτικό σύστημα, είναι η τάξη της «ζαρντινιέρας» και της κατασυκοφάντησης των αγώνων της. Σ’ αυτή την τάξη οι νέοι μας λένε: Όχι, ευχαριστώ. Τώρα επιχειρείται μια νέα, ίσως πιο επικίνδυνη από ποτέ, επίθεση στο Δημόσιο χαρακτήρα της Παιδείας μας. Αφού η Κυβέρνηση αρνείται να στηρίξει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, με τις αξίες που αυτό διέπεται και αντιπροσωπεύει, προτείνει και προωθεί μια άλλη λογική. Τα Κολλέγια. «Πληρώστε για να πιστοποιηθείτε καταρτισμένοι» λέει το νομοσχέδιο. «Το Υπουργείο Παιδείας σας εξασφαλίζει Μητρώα εγκεκριμένων Κολλεγίων και σας δίνει εγγύηση για όποια απ’ αυτά είναι συνδεδεμένα με franchise, από ξένα Πανεπιστήμια. Θα είναι λίγο ακριβά, αλλά οι προοπτικές είναι ανοιχτές. Τέρμα πια τα θολά νερά στην μεταλυκειακή ιδιωτική κατάρτιση! Καθιερώνεται, με τη βούλα της Κυβέρνησης, η «κρυστάλλινη» κολλεγιακή εποχή». Αυτά ψιθυρίζει η Κυβέρνηση δια του Νομοσχεδίου. Αυτή είναι η ουσία της λογικής των συντακτών του. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία της Κυβέρνησης δεν προέκυψε ξαφνικά και χωρίς προετοιμασία του εδάφους. Ανέφερα την επί τέσσερα χρόνια υποχρηματοδότηση του δημοσίου συστήματος της Παιδείας μας. Δεν έχω το χρόνο από το βήμα αυτό να παραθέσω όλες τις τεράστιες ελλείψεις και τα κενά που σημειώθηκαν αυτό το διάστημα στα σχολεία και στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας από πράξεις και παραλείψεις των αρμοδίων των κυβερνήσεων της Ν. Δημοκρατίας. Αλλά η ελληνική κοινωνία, ξέρει πολύ καλά την κατάσταση στη παιδεία και τις ευθύνες που βαρύνουν το κόμμα που κυβερνά. Όπως ξέρει και τη γενικότερη αντίληψη του, που είναι και επιθυμία του, για λειτουργία ιδιωτικής εκπαίδευσης. Πρόκειται για αντίληψη που υπακούει σε συγκεκριμένες πιέσεις ιδιωτών στο χώρο αυτό. Θάθελα να παραθέσω εδώ και την ίδια εκτίμηση του Προέδρου των διδασκόντων στα ΑΕΙ, όπως την διατύπωσε στη Διαρκή Επιτροπή: Διαβάζω από τα πρακτικά: «Προωθείται ένας νόμος για τα συμφέροντα κάποιων επιχειρήσεων και κάτω από την πίεση ορισμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Η.Π.Α., που αναπτύσσουν εξαιρετικά κερδοφόρα εξαγωγική δραστηριότητα σε υπηρεσίες εκπαίδευσης. Επιβάλλονται έτσι ρυθμίσεις που παρακάμπτουν το Σύνταγμα».

Άλλωστε, κύριοι συνάδελφοι το ίδιο δεν συμβαίνει και στο χώρο της Δημόσιας Υγείας; Η πορεία του ΕΣΥ με την πορεία της Δημόσιας εκπαίδευσης συμπίπτουν όσον αφορά τον προσανατολισμό τους. Προς τα κάτω και προς το χειρότερο. Γιατί έτσι ωφελούνται η αγορά και οι ιδιώτες στους δύο αυτούς καίριους τομείς, σε βάρος της κοινωνικής μας συνοχής, των αξιών και των αναγκών των πολιτών. Για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, όσον αφορά τη διάθεση της Κυβέρνησης να υπηρετήσει τα κολλέγια που θα δημιουργηθούν, δεν μένει μέσα από το νομοσχέδιο κανένα ζήτημα που να μην ελέγχεται από την ίδια και σχεδόν πάντα, με αόριστο και γενικόλογο τρόπο. Οι όροι λειτουργίας τους παραπέμπονται σε υπουργικές αποφάσεις. Οι άνθρωποι που θα αδειοδοτούν την ίδρυση και τη λειτουργία τους, θα είναι της απόλυτης επιλογής του Υπουργού Παιδείας. Ασάφειες και αδιαφάνεια είναι χαρακτηριστικά και αυτού του νομοσχεδίου. Κυρίως όμως, και πιο επικίνδυνο, είναι η αντίληψη που εκπέμπεται προς την κοινωνία.Το μήνυμα προς τη νεολαία: «Μη διεκδικείται καλύτερο λύκειο, μην προσπαθείτε να μπείτε στο Πανεπιστήμιο και μη ζητάτε τη βελτίωσή του. Υπάρχει το Κολλέγιο. Όχι μόνο αυτό που βλέπετε σήμερα, αλλά και άλλα που θα ξεφυτρώσουν παντού. Δίπλα σας! Στα αστικά κέντρα και στη επαρχία». Τέτοιο μήνυμα στέλνετε κύριοι της Νέας Δημοκρατίας. Δεν μπαίνει καν στο νομοσχέδιο όριο για τον αριθμό των κολλεγίων που θα αδειοδοτηθούν. Βρισκόμαστε γαρ, σε ελεύθερη οικονομία, έχουμε νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση και όλα επιτρέπονται ακόμα και οι αυταπάτες. Όμως λεφτά δεν έχουμε για τα δημόσια σχολεία, λέει η Κυβέρνηση. Ούτε θέσεις εργασίας για τους νέους, που επιμένουν ευτυχώς να σκέφτονται διαφορετικά, απ’ ότι οι συντάκτες αυτού του νομοσχεδίου. Που διεκδικούν, δημόσια, δωρεάν και πραγματικά αναβαθμισμένη παιδεία. Που αντιστέκονται στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. Που δεν θέλουν να εκχωρήσουν με δικαιόχρηση, τα δικαιώματά τους. Είναι προφανές ότι καταψηφίζω το νομοσχέδιο.