11-07-2005 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Θέμα: «Την προσωρινή στέγαση του ΕΕΕΕΚ στις…

Θέμα: «Την προσωρινή στέγαση του ΕΕΕΕΚ στις εγκαταστάσεις του ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ Εύβοιας ζητά η κυρία Περλεπέ»

Με αναφορά της στον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η βουλευτής Εύβοιας του ΠΑΣΟΚ κυρία Κατερίνα Περλεπέ-Σηφουνάκη, ζητά να γίνει δεκτό το αίτημα του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του 1ου Ειδικού Σχολείου Χαλκίδας, των φίλων ΑΜΕΑ και των γονέων παιδιών ΕΕΕΕΚ Ν. Εύβοιας και να στεγαστούν προσωρινά τα Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Νομού Εύβοιας, στις εγκαταστάσεις του ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ στην Αρτάκη. Μολονότι, τα πιο πάνω εργαστήρια έχουν ιδρυθεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο, εν τούτοις δεν λειτουργούν, επειδή δεν έχουν κατασκευα- σθεί οι απαραίτητες εγκαταστάσεις και έτσι 40 παιδιά με ειδικές ανάγκες για άλλη μια χρονιά παραμένουν χωρίς σχολική στέγη και χωρίς εκπαί- δευση στην προοπτική της κοινωνικής και επαγγελματικής τους ένταξης. Παρά τη θετική εισήγηση της Δ.Υ.ΠΕ. Στερεάς Ελλάδας, η διοίκηση του ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ αρνείται να παραχωρήσει προσωρινά πολύ μικρό μέρος ( 200 τ.μ. )του κτηριακού συγκροτήματος, για να λυθεί άμεσα το πρόβλημα και να λειτουργήσει το ΕΕΕΕΚ Ν. Εύβοιας μέχρι να ετοιμασθεί το διδακτήριο (πρoκάτ για γρήγορη κατασκευή) του σχολείου σε οικόπεδο 5 στρεμμάτων που παραχώρησε ο Δήμος Νέας Αρτάκης με την υπ.αρ. 56/30.5.05 ομόφωνη απόφαση του Δ.Συμβουλίου.

Η κυρία Περλεπέ αναφέρει σε δήλωσή της, ότι θα πρέπει όλοι και ιδιαίτερα η διοικούσα Επιτροπή του ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ να δείξουν αυξημένη ευαισθησία για τη λειτουργία ενός σχολείου προεπαγγελμα- τικής εκπαίδευσης για ΑΜΕΑ και να βοηθηθούν τα παιδιά και οι οικογένειές του με την άμεση παραχώρηση στέγης έως ότου κατά- σκευασθεί το δικό τους κτίριο. Όπως είναι γνωστό το ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ δεν λειτουργεί εδώ και πολύ καιρό, λόγω μη πρόσληψης προσωπικού και οι έτοιμοι χώροι του παραμένουν αναξιοποίητοι. Δεδομένου δε ότι και η Δ.Υ.ΠΕ εισηγείται θετικά την εγκατάσταση στο χώρο του ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ δεν μπορεί να σταθεί καμιά δικαιολογία για την άρνηση σ’ αυτό το αίτημα που εξ’ άλλου εντάσσεται ευθέως στην λογική της κοινής προσπάθειας και αρωγής που πρέπει να έχουν όλοι και ειδικά αυτοί που από θέση ευθύνης διαχειρίζονται ζητήματα για συνανθρώπους μας με αυξημένα προβλήματα και ειδικές ανάγκες, αλλά και που έχουν αυξημένες απαιτήσεις από το κράτος και τις υπηρεσίες του.